نیمه شب ها و بغض گلویم

نیمه شب ها بغض عجیبی در گلویم چنگ میزند بغضی که حاصل از درد و دل هایست که نکردم گاهی حتی توان نفس کشیدن هم از دست میدهم دلم میخواهد بلند،بلند گریه کنم پیش خدا شکایت کنم. و در آغوش خدا به خواب عمیقی فرو روم. با طلوع آفتاب عکسم را با ربان مشکی قاب کنند و آن کسی که قلبم را روزی شکسته گریه کند و بگوید: به او بگویید دوستش دارم.
میکده | پرتال ایرانیان منبع