آشنایی با لباس سنتی اذری
لباس ن و مردان به سه بخش سرپوش، تن پوش و پاپوش تقسیم می شود. عرقچین، روسری کلاغه‌ای، شال و چارقد، چالما – شاماخی(سربند)، چپی(روسری)، آلاچارشاب(چادر رنگی)، اوربند(روبند) و چادرا(چادر) متداول‌ترین سرپوش‌های ن روستایی و عشایر آذربایجان‌شرقی را تشکیل می‌داده است. کوینک (پیراهنی بلند با یقه گرد)، دُن (نوعی پیراهن)، تومان (دامن بلند)، شلته یا دیزلیک (دامن کوتاه)، جلیقا(جلیقه)، یل (نوعی کت با پارچه مخمل و ترمه)، خود(کت معمولی)، جان کوینک(شامل تمام البسه کاموایی که روی پیراهن به تن می کنند) و ترکوینکی (زیرپوش) نیز از تن پوش‌های نه به شمار می‌روند. پاپوش‌های نه نیز دارای انواع مختلفی همچون جوراب، گالش(کفش بدون پاشنه)، چاروق، قوندارا(نوعی کفش چرمی)، قیرمیزی باشماق(پاپوشی همچون دمپایی) و تک گون(کفش جشن و عروسی) بوده‌اند.
سرپوش‌های مردان نیز انواع کلاه‌هایی بوده‌اند که در زبان ترکی به آنها بورک یا پاپاخ می گویند و شامل دری بورک)کلاه پوستی)، پهلوی،کپی، کامپابورک(کلاه کاموایی)، لبه دار، کئچه بورک(کلاه نمدی)، حصیری، دورگه بورک(نوعی کلاه از پوست بره)، عرقچین، یون بورک(کلاه پشمی) و شپو(شاپو) می شده است. تن پوش‌های مردان نیز کوینک، آغ کوینک(پیراهن سفید)، بی غب کوینک، روباشاکا، آرخالق – ستیره – پنجه (نوعی لباس همچون کت)، دُن یا اویما دُن، پالتون(پالتو)، گیمه، کورک(پوستین)، اووماشال(نوعی کت شلوار) و شلوار بوده است. لب چین یا دولاما(نوعی چکمه مخصوص چاروادارها)، تک گون، گلاسه باشماخ، چاروق و چوست نیز انواع پاپوش‌های مردان عشایری و روستایی آذربایجان شرقی بودند.
طرح و جنس لباس مردم آذربایجان شرقی
این لباس‌های محلی تشریح کرد: جنس پارچه‌های استفاده شده بسته به توان مالی افراد شامل کودری، ململ، چیت، متقال، فاستونی، دریاکنار، اوتماسینار، آیناگولی(پولکی)، شالموز، تافته، مخمل و به تازگی ابریشم، حریر میشود.
کهنه سرباز ایران نوعی ,لباس ,بورک ,مردان ,همچون ,پیراهن ,بورک کلاه ,آذربایجان شرقی ,سنتی اذری ,لباس سنتی منبع
درباره این سایت